Spotkanie zaczyna się konsultacją terapeutyczną. Zbieram najważniejsze informacje o trudnościach pacjenta, jego aktualnym codziennym funkcjonowaniu, oraz przeszłych etapach rozwojowych.
Etap konsultacji trwa zazwyczaj przez kilka spotkań (3-4) i jest zakończony podsumowaniem przeze mnie zebranych informacji i omówieniu ich z pacjentem.
Po konsultacji proponuje najbardziej optymalną formę pomocy, a czasem odsyłam również na konsultację psychiatryczną z lekarzem psychiatrą lub innym specjalistą, aby zwiększyć zakres pomocy.
Zakończeniem etapu konsultacyjnego jest zawarcie kontraktu, który opisuje zakładane cele terapeutyczne, a także prawa i obowiązki pacjenta, oraz terapeuty.
Proces psychoterapeutyczny to już praca na celach terapii omówionych podczas wstępnej konsultacji. Szczególną wagę w swojej pracy przywiązuje do relacji z pacjentem. Ważne jest dla mnie, aby stworzyć bezpieczne pole terapeutyczne, które pozwala na zaufanie, akceptacje, empatie, autentyczność, co jest kluczowe w pracy terapeutycznej.
Relacja terapeutyczna w psychoterapii to specjalna więź, która powstaje między terapeutą, a pacjentem i ma istotne znaczenie dla skuteczności całego procesu.
Podstawowym celem terapii w Pracowni Zdrowych Zmian jest pomoc pacjentowi w odkryciu tego, jakie nieświadome mechanizmy, konflikty, pragnienia, czy wzorce relacji interpersonalnych sprawiają, że nie może on w satysfakcjonujący dla siebie sposób radzić sobie z wyzwaniami codzienności.
Drogą do poznania nieświadomości jest analiza swobodnych skojarzeń, snów, a także objawów nerwicowych i sposobów budowania relacji interpersonalnych. Charakterystyczne wzorce relacji kształtują się w dzieciństwie i są automatycznie powielane w dorosłym życiu. Relacja z terapeutą stwarza możliwość odtworzenia, analizy i zmiany tych wzorców, które są dla pacjenta nieadaptacyjne i powodują subiektywne cierpienie.
Jeśli przyjrzymy się naszym codziennym zachowaniom, lub zachowaniom naszych bliskich, to wiele z nich może wydać nam się zupełnie nieracjonalnych. Zdarza się, że świadomie czegoś pragniemy, ale zachowujemy się wprost przeciwnie. Zrozumienie tego, jak sabotujemy nasze wysiłki, umożliwia satysfakcjonującą zmianę.
Natomiast praca w nurcie systemowym, pozwala pacjentom na przeanalizowanie zakłóconych relacji w rodzinie, które przyczyniają się do nieadaptacyjnych wzorców zachowań w dorosłości, nieprawidłowych schematów myślowych, zaburzeń w tworzeniu relacji, zdrowych granic, a także konfliktów wewnętrznych pomiędzy „kim mam być dla innych, a tym, kim bym chciał być dla siebie”. W tej pracy stosuje genogram, ustawienia przestrzenne, metaforę, rysunek, psychoedukacje.