Glifosat.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ostatnia kontrola NIK nie zostawia złudzeń. Żywność przeznaczona do obrotu nie jest bezpieczna.
W ostatnim raporcie skupiono się na chemicznych dodatkach do żywności.
Dla przypomnienia znalazły się tam informacje, m.in. że przeciętny konsument spożywa około 2 kg różnych dodatków, oznaczonych literką „E”. W ciągu dnia może przyswoić około 85 różnych E, a kiełbasa śląska ma rekordową ilość dodatków, bo aż 19.
Niestety to nie wszystko. Oprócz dodatków do żywności, sama żywność nie jest wolna od chemii.
W rolnictwie przecież stosuje się całą masę środków chemicznych do ochrony roślin. W ten sposób stworzono rośliny modyfikowane genetycznie, aby były odporne na środki chemiczne, które mają za zadanie zwalczać chwasty rosnące razem z uprawami.
Jednym z takich środków jest Roundup, który jest głównym herbicydem stosowanym obecnie w Stanach Zjednoczonych i coraz częściej na całym świecie. W rolnictwie 80% genetycznie modyfikowanych upraw:  kukurydza, soja, rzepak, buraki cukrowe, bawełna (produkty higieny osobistej-podpaski, tampony, pampersy, chusteczki itp.) i ostatnio lucerna (lucernę podaję się zwierzętom hodowlanym, jako dodatek do pasz) są zmienione genetycznie, aby były odporne właśnie na Roundup.

 

Głównym składnikiem aktywnym w Roundup jest Glifosat (N-fosfonometyloglicyna). I to ten składnik wywołuje wiele kontrowersji.
W sieci roi się od artykułów na temat amerykańskiego koncernu biotechnologicznego Monsanto, który jest twórcą Roundup. Monsanto ma liczne procesy i rekordowe kary pieniężne za degradacje środowiska toksycznym glifosatem, oraz jego niekorzystnego wpływu na zdrowie ludzi.
Monsanto zasłania się faktem, że glifosat jest prawie nietoksyczny dla ssaków, a zatem nie stanowi problemu, jeśli glifosat zostanie spożyty w żywności. W konsekwencji pomiar jego obecności w żywności praktycznie nie istnieje.
Eksperci uważają, że ​​glifosat jest toksyczny, a efekty są widoczne dopiero po upływie znacznego czasu. Tak więc, podczas gdy krótkoterminowe badania na gryzoniach nie wykazały widocznej toksyczności, badania dotyczące ekspozycji na całe życie u gryzoni wykazały dysfunkcję wątroby i nerek oraz znacznie zwiększone ryzyko zachorowania na raka, ze skróconą długością życia.
Glifosat działa jak tykająca bomba ze spóźnionym zapłonem.
Osoby, które są odpowiedzialne za produkcje Roundup próbują udowodnić, że glifosat nie jest szkodliwy dla ludzi, ani dla jakichkolwiek ssaków, ponieważ procesy, które on blokuje nie występują u ssaków. Jednak te procesy są obecne w naszych bakteriach jelitowych, które odgrywają w organizmach szalenie ważną role.
Jest coraz więcej dowodów na to, że oprócz wspomagania trawienia, mikroflora jelitowa syntetyzuje witaminy, detoksyfikuje ksenobiotyki i bierze udział w homeostazie układu odpornościowego i zapobiega „przepuszczalności” jelit.
Jak się okazuję, czynniki dietetyczne modulują skład mikrobiologiczny jelit bardziej niż sądziłam.
Już nie chodzi tylko o niskie spożycie błonnika pokarmowego, antybiotyki, NLPZ, IPP, stres, używki, ale i chemię w żywności- glifosat.

 

Glifosad zaburza funkcjonowanie szlaku szikimowego, potrzebnego roślinom do produkcji aminokwasów aromatycznych: fenyloalaniny, tyrozyny i tryptofanu. Kiedy rośliny nie mogą ich syntetyzować, umierają. Ten szlak mają bakterie bytujące w naszych jelitach. Zatem glifosat może oprócz chwastów redukować również naszą korzystną florę jelitową.

 

Glifosat aktywizuje PAL amoniakoliazy L-fenyloalaninowej, szlak który przyczynia się do indukowania odporności rośliny. Istnieją dowody, że bakterie jelitowe za pośrednictwem PAL mogą przekształcać fenyloalaninę (aminokwas naturalnie występujący w pożywieniu) w amoniak. Powodując znaczny wzrost amoniaku w jelitach, który przyczynia się dalej do kolejnych zaburzeń.
U dzieci z ASD stwierdza się liczne zaburzenia w układzie pokarmowym, w tym wzrost krótkołańcuchowych kwasów tłuszczowych i amoniaku w jelitach. Ponieważ są to produkty uboczne fermentacji beztlenowej, sugeruje to przerost bakterii beztlenowych, takich jak Clostridia, Bacteroides.  Produkty uboczne fermentacji beztlenowe, takie jak fenole, aminy, amoniak i siarkowodór, mogą być toksyczne dla jelita grubego i znacznie przeciążać wątrobę. Stwierdzono silny związek między autyzmem, a wątrobowym zapaleniem mózgu w którym kluczową patologią może być nadmiar amoniaku w krwiobiegu.

 

Kolejną sprawą związaną z niekorzystnym działaniem glifosatu to jego wpływ na enzymy CYP w wątrobie.
Enzymy cytochromu P450 (CYP) są różnorodną, ​​klasą enzymów. Enzymy te uczestniczą w neutralizowaniu związków: leków, środowiskowych substancji chemicznych, endogennych toksyn naturalnie powstałych w toku przemian biochemicznych.  Istnieje co najmniej 18 odrębnych rodzin CYP u ludzi, które są klasyfikowane jako serie liczbowych klas „CYP”. Enzymy CYP1, CYP2, CYP3 i CYP4 P450 w wątrobie są niezbędne do detoksykacji wielu ksenobiotyków.
CYP5 i CYP7 są niezbędni do tworzenia rozpuszczalnych w wodzie kwasów żółciowych z cholesterolu w wątrobie. Kwasy żółciowe działają jak silne detergenty pomagające w trawieniu tłuszczów, a także zapewniają drogę do usuwania utlenionych tłuszczy, które są toksyczne.
Dwa enzymy CYP w wątrobie katalizują 25-hydroksylację witaminy D3 do jej formy aktywnej, a dwa inne enzymy CYP katalizują rozkład witaminy D3 w wątrobie.
Niedobory wit D są obecnie bardzo powszechne, co może być skutkiem zarówno unikania słońca jak i stosowania glifosatu, który może zakłócać aktywację wit D3 w wątrobie.
W badaniu przeprowadzonym na szczurach wykazano, spadek aktywności wątrobowej cytochromu P450, po dwóch tygodniach wprowadzania zwierzętom glifosatu.
Dzieci z ASD mają liczne zaburzenia w obrębie polimorfizmów kodujących enzymy „CYP”, jak i polimorfizmy VDR odpowiedzialne za prawidłową dystrybucje wit D. Na co wskazuje diagnostyka polimorfizmów genetycznych wykonywanych u tych dzieci. Glifosad może potęgować te zaburzenia.

 

Serotonina i metionina, to produkty szlaku szikimowego bakterii jelitowych. Glifosat zaburza ten szlak. Ponadto istnieją dowody, że glifosat może zmniejszać biodostępności serotoniny. Defekty w transporcie serotoniny wiążą się z szeroką gamą zaburzeń nastroju, problemami z emocjami, snem, regeneracją, koncentracją.
Zaburzenia w transporcie serotoniny stwierdzono w związku z zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi i autyzmem.

 

Wykazano, że glifosat znacząco upośledza syntezę metioniny w roślinach. Podobny wpływ ma na bakterie jelitowe, co może następnie upośledzać biodostępność metioniny u ludzi. Ponieważ metionina jest źródłem grup metylowych w szlakach metylacji, jej niedobór może mieć przełożenie na ważniejsze procesy w organizmie takie jak: tworzenie neuroprzekaźników, optymalizację układu odpornościowego, produkcję energii komórkowej ATP, syntezę DNA i RNA, eliminację toksyn i wiele innych. U dzieci z ASD zdrowa przemiana metioniny jest rzadkością. Co potwierdza diagnostyka metylacji DNA.

 

Glifosat chelatuje cynk i żelazo co zapobiega ich absorpcji. Niedobór cynku ma również związek z autyzmem i ADHD. Cynk uwalniany jest do synaps razem z glutaminianem i jest niezbędny do funkcjonowania pamięci i utrzymania dobrze funkcjonujących synaps. Stwierdzono niski poziom cynku w analizie włosów u dzieci ze spektrum autyzmu.

 

Poszukiwania naukowców doprowadzają do stwierdzeń, że wiele problemów zdrowotnych, które wydają się być związane z dietą zachodnią, można wytłumaczyć zakłóceniami biologicznymi, które zostały już przypisane glifosatowi. Należą do nich problemy trawienne, autyzm, choroba Alzheimera, depresja, choroba Parkinsona, choroby wątroby i nowotwory. Podczas gdy wiele innych toksyn środowiskowych oczywiście również przyczynia się do tych chorób i stanów, uważa się, że glifosat może być najważniejszą toksyną środowiskową, głównie dlatego, że jest wszechobecny i często jest traktowany niedbale ze względu na postrzeganą nietoksyczność.
Należy dodać, że dzieci z ASD to wyjątkowo wrażliwa grupa. Wiele badań wskazuje, że gifosat może potęgować niekorzystne zaburzenia u tych dzieci w obrębie biochemii, epigenetyki czy samych jelit.
Alternatywna dieta dzieci z ASD tzw. „3 razy bez” powinna być pozbawiona produktów modyfikowanych genetycznie, oraz produktów w których jest stosowany glifosat: kukurydza, soja, cukier z buraków cukrowych, olej rzepakowy. Najlepiej jednak stosować żywność organiczną.

 

  1. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22018232
  2. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22999595
  3. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15012217
  4. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22535281
  5. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11929383
  6. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11437235
  7. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11172626
  8. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/6624478
  9. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9501110
  10. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22355646

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

http://www.iung.pulawy.pl/PJA/wydane/15/PJA15str83_88.pdf